ในการออกนั้นไม่ง่ายอย่างที่คิด ในความเป็นจริงแล้ว การออกจากสถานการณ์นั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับบางคน Exit Strategiesเป็นผลงานการผลิตใหม่ของนักแสดงอินดี้และผู้สร้างละครเวทีMish Grigorร่วมกับผู้กำกับร่วมของAphids Lara Thoms และ Eugenia Lim มันเจาะลึกถึงความยากลำบากในการออกโดยการติดตามเส้นทางที่ซ้ำซากจำเจและเจ็บปวด – ทางร่างกาย ทางอารมณ์หรือทางปฏิบัติ – หนึ่งที่จะออกไป
การผลิตที่หยิบยกความคิดออกมานั้นยังมีปรัชญาที่ลึกซึ้งอีกด้วย
ทางออกหมายความว่าอย่างไร ทางออกเหมือนกับการมาถึงหรือไม่? Grigor อ้างอิงถึงมิติทางการเมืองของทางออก โดยได้พัฒนาสคริปต์ในขณะที่เข้าร่วมถิ่นที่อยู่ของศิลปินในสหราชอาณาจักรท่ามกลางฉากหลังของการรายงานข่าวของสื่ออย่างไม่ลดละเกี่ยวกับการโต้วาทีเกี่ยวกับ Brexit
ตรงกันข้าม ทางออกคือช่องว่างแห่งความเป็นไปได้ พวกมันคือสสารมืด – ธรณีประตูที่เชื้อเชิญให้เรากระโจนเข้าสู่สิ่งที่ไม่รู้จัก พวกเขาแสดงละครอย่างลึกซึ้ง การเล่นเต็มไปด้วยทางออก ถ้าไม่ใช่ นักแสดงจะออกจากโรงละครและกลับบ้านได้อย่างไร
ในชีวิต ทางออกอาจเป็นเรื่องไร้สาระ เป็นโอกาสในการทบทวนตนเอง หรือก่อวินาศกรรมตนเอง พวกมันสามารถน่าตื่นเต้น ตลก น่าขายหน้า และแน่นอนว่าอาจถึงแก่ชีวิตได้
Grigor ใช้รูปแบบต่างๆ เหล่านี้จนหมดสิ้นในการแสดง 75 นาทีในรูปแบบบทพูดคนเดียว การผลิตนั้นง่ายอย่างเหลือเชื่อ มันมักจะพูดไม่ชัดในการนำเสนอ แต่ก็เข้มข้นอย่างไม่น่าเชื่อในวิธีที่มันสานเรื่องเล่าเกี่ยวกับชีวประวัติอย่างไม่เป็นทางการไปสู่ความกังวลที่ใหญ่ขึ้น เช่น เกี่ยวกับลัทธิล่าอาณานิคมและความวิตกกังวลของผู้ตั้งถิ่นฐาน
แม้จะมีการครุ่นคิดเหล่านี้ แต่การผลิตก็ไม่ใช่การสอนหรือการเทศนาอย่างเห็นได้ชัด การแสดงของมันเล่นแบบสบาย ๆ ในขณะที่กระตุ้นเราด้วยอารมณ์ขัน Grigor ทิ้งการอ้างอิงที่คุ้นเคยและไร้เหตุผลถึงโทรทัศน์ นักการเมือง เหตุการณ์ทางวัฒนธรรมของออสเตรเลียในยุค 90 และในช่วงเวลาที่ทำให้เสียสติมากขึ้น พัฒนาการทางการเมืองที่เกลียดชังชาวต่างชาติและชนชั้น
ส่วนหนึ่งของความยินดีที่ได้เห็นความล้มเหลวในการออกจากทาง
ออกซ้ำๆ ของเธอคือการแสดงของเธอนั้นดูต่อต้านฮีโร่อย่างโอชะ นี่ไม่ใช่อีเลียด และกริกอร์ไม่ใช่โอดิสสิอุ๊สหรือโฮเมอร์ ถึงกระนั้นก็มีการพาดพิงถึงกวีนิพนธ์แบบยาวซึ่งในการแสดงแปลว่า Grigor ออกคำสั่งให้ผู้ชมฟัง เธอวิงวอนให้เราออกไป สำรวจ รุกราน และพิชิต! มันเป็นแถลงการณ์ของผู้ชายที่จงใจนอกสคริปต์
มีคนบอกให้จินตนาการ ว่าเราเป็นเด็กที่ Brisbane’s Expo 88 เราต้องไปถ่ายรูป Grigor สั่งให้เรา “พิมพ์ตัวเองออกมา” แล้ว “ตัดตัวเองออก เหมือนกับที่คุณอยู่ที่นั่นที่ Stonehendge” เธอแสดงรายการสถานที่ที่มีชื่อเสียง อนุสาวรีย์ และความอยากรู้อยากเห็นอื่น ๆ ที่เราจะไปเยี่ยมชมและเอาชนะโดยปริยายราวกับว่าเราเป็นเธอ
บทพูดคนเดียวให้ความรู้สึกเกี่ยวกับอัตชีวประวัติ เป็นคำสารภาพ ในขณะที่ส่งมอบในความจำเป็น: “จงเป็นผู้หญิงที่รอดชีวิตจากระบบทุนนิยมตอนปลาย”
การแสดงเต็มไปด้วยมุขตลกที่แสดงออกมาในรูปแบบฟล็อปปี้ดิสก์ – เกือบหน้าตาย ซึ่งมีสไตล์ที่ตรงกันข้ามกับฮีโร่ อารมณ์ขันของ Exit Strategies รวมถึงวิทยานิพนธ์สตรีนิยมอยู่ที่: ศิลปินสตรี (และศิลปินสตรีนิยมทุกเพศ เชื้อชาติ และชนชั้น) ไม่มีบทบาทในการเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ที่โดดเด่น นอกจากนี้ยังไม่ต้องการสิ่งนี้ ท้ายที่สุด ใครบ้างที่อยากรู้สึกเหมือนอยู่บ้านท่ามกลางพวกจักรวรรดินิยมและพวกที่มีความต้องการทางพยาธิวิทยาเพื่อครองโลกและคนอื่นๆ?
ใน Exit Strategies ไม่มีการเดินทางที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งแตกต่างจากวีรบุรุษแห่งโศกนาฏกรรมกรีก Grigor ไม่สามารถถอดถอนตัวเองจากตำบล, ส่วนบุคคล, อัตชีวประวัติ, ไม่สำคัญ ในไม่ช้าเราก็ตระหนักว่าไม่มีส่วนโค้ง (หรือทางออก) ที่ชัดเจนสำหรับศิลปินชาวออสเตรเลียคนนี้ และไม่มีการไถ่ถอนสำหรับเราในกลุ่มผู้ชม – โดยเฉพาะพวกเราที่เป็นผู้ตั้งถิ่นฐานผิวขาว
มีคุณภาพของภาพปะติดที่เล่นที่นี่ สอดแทรกเข้าไปในรูปแบบการผลิต ตลอดจนเนื้อหาและสุนทรียภาพ เราข้ามจากภาพหนึ่งไปอีกภาพหนึ่ง สถานที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง จากประสบการณ์วัยเด็ก เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ ไปจนถึงเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยส่วนบุคคลเกี่ยวกับโคเคน ไวน์ น้ำแข็งที่เหมือนฝันร้าย เพียงเพื่อวนกลับมาอีกครั้ง
มีการใช้ฉากสีเขียว – ไม่ดีแต่จงใจ – เพื่อให้ Grigor สามารถโต้ตอบกับตัวเธอเองแบบเรียลไทม์ ม่านผืนใหญ่ที่ขยายใหญ่ขึ้นถูกคลี่ออก และเธอดูเหมือนใหญ่โตและซ้อนทับกับภาพของโคลอสเซียม ทัชมาฮาล เทพีเสรีภาพ โคอาลาตัวใหญ่ของเกาะฟิลลิป และบิ๊กบานาน่าของควีนส์แลนด์ คุณได้รับเรื่องตลก: ขยายขนาดหรือออกจากอาคาร!
หากการเป็นศิลปินในออสเตรเลียหมายถึงการได้เป็นตัวของตัวเองในเวอร์ชั่นเสมือนจริง การถูกเปลี่ยนไปสู่การเล่าเรื่องความก้าวหน้าทางประวัติศาสตร์ที่เน้นการลึงค์เป็นศูนย์กลางอย่างง่ายดาย ไม่ว่าผลลัพธ์จะดูงุ่มง่ามและไร้เดียงสาเพียงใด บางทีมันก็ไม่คุ้มค่า
Grigor แสดงให้เราเห็นว่าเธอล้มเหลวในการออกจากส่วนบุคคลเพื่อเข้าสู่ประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นสถานที่สร้างวีรบุรุษและอัจฉริยะทางศิลปะได้อย่างไร แต่ท้ายที่สุดแล้วความล้มเหลวก็ได้รับการต้อนรับ มันยุ่งเหยิง สับสน แต่ก็ยอดเยี่ยมและให้ผลในทางใดทางหนึ่ง
